De stichting Hester zet zich in voor het bestrijden van geweld tegen vrouwen in (vooral) de Mexicaanse stad Ciudad Juárez, waar in 1998 Hester van Nierop werd vermoord. Ze steunt daarbij o.a. het werk van de plaatselijke organisatie Casa Amiga.
Nieuwsbrief oktober 2008
| In deze nieuwsbrief |
Van Aartsen in Comité van Aanbeveling
We waren verheugd te horen dat burgemeester Jozias van Aartsen het stokje wil overnemen van Wim Deetman. Als blijk van waardering heeft de stichting Hester hem het boek Noodkreet uit Juárez toegezonden. We hopen op een prettige samenwerking met hem de komende jaren.
Reis naar Mexico september 2008
In juli werd ik, Arsène, benaderd door NCRV-Netwerk met de vraag of er nog plannen waren naar Ciudad Juárez te gaan vanwege de sterfdag van Hester. Het zou 19 september tien jaar geleden zijn dat Hester daar werd vermoord. Het was even wennen en niemand had nog aan die mogelijkheid gedacht, maar een Netwerk-reportage die de situatie daar opnieuw in kaart zou brengen was natuurlijk prachtig.
Een en ander werd snel besproken, de afspraken met Casa Amiga en Esther Chávez werden geregeld, zodat een goed programma kon worden samengesteld. De opzet van de uitzending was het in beeld brengen van de algemene situatie en de hulp die Casa Amiga biedt aan vrouwen die bloot staan aan geweld.
Op maandag vlogen we heen en op vrijdag weer terug, een bliksembezoek dus. We, dat waren de Netwerk-journaliste Silvia Brent, de cameraman Harry van de Westelaken en ik. Voordat we gingen zocht ik contact met de Nederlandse ambassadeur. Deze vertelde me dat de situatie in Juárez ernstig was. Het leger beheerste de straten. De drugscriminaliteit was toegenomen en het werd in ieder geval afgeraden ons ’s avonds op straat te begeven. Toen we de eerste avond om 11 uur ’s avonds aankwamen, wisten we dus ook niet hoe snel we een auto moesten huren om naar het hotel te rijden. Gelukkig verliep dat zonder kleerscheuren en kwamen we er rond twaalven aan.
De eerste dag werden we meteen in het diepe gegooid en kwamen we bij Casa Amiga, het opvanghuis dat we steunen, in een therapiegroep van vrouwen die al jaren mishandeld werden door hun partners. Even wennen natuurlijk aan de Spaanse taal! Elke vrouw vertelde haar verhaal. Na jarenlang, soms wel meer dan tien jaar, in elkaar geslagen te zijn konden ze het leven niet meer aan en kwamen vervolgens bij Casa Amiga terecht waar ze leerden dat ze te waardevol waren om geslagen te worden. Het gaf hun weer kracht en zelfvertrouwen om het leven op een andere manier op te pakken. Sommigen deden dat door daarna samen met hun partners in therapie te gaan bij Casa Amiga. Anderen wilden op eigen benen verder en werden door Casa Amiga verder geholpen met de echtscheiding. Heel bijzonder vond ik het verhaal van een vrouw die merkte dat haar omgeving ook anders op haar reageerde sinds ze haar eigenwaarde had teug gevonden! Ze was nu op zoek naar werk en zag het leven vol vertrouwen tegemoet! Geweldig. Uiteraard ontkwam ik er niet aan om ook mijn verhaal te vertellen. En dan ben je ineens een van hen…
De vorige keer dat we er waren, in 2007, hadden we contact gehad met Trinidad. Zij had toen net het schedeltje van haar dochter begraven, die vermist was geweest sinds 1995. 
Eindelijk, mede met financiële hulp van de Nederlandse overheid, had het Argentijns Forensisch Onderzoeksteam haar identiteit kunnen vaststellen. Een vreselijk verhaal. Trinidad bleef achter met haar twee kleinkinderen, nu 14 en 16 jaar, voor wie ze zorgt. ’s Nachts werkt ze. Trinidad zou ook komen bij de therapie, ze was er echter niet. Toen we haar opzochten, bleek dat ze geen geld meer had voor het vervoer naar Casa Amiga…
Esther vertelde me aan het einde van de dag, toen ze de administratie nakeek van de receptie, dat er deze dag acht nieuwe vrouwen hun weg hadden gevonden naar Casa Amiga, wat niet uitzonderlijk is.
De volgende dag hadden we een afspraak op het Paleis van Justitie met de procureur generaal Ramón García. Voor de zomer vastgelegd, afgelopen week nog even geverifieerd… Mijn advocate, Luz Castro, kwam speciaal ervoor over met het vliegtuig… helaas, deze man bleek ineens een afspraak tussendoor gekregen te hebben met de gouverneur. Er moest gepraat worden over de overstromingen waar de deelstaat Chihuahua mee kampte. En inderdaad het was een vreemde gewaarwording, ook hier was het weer van streek: regen in Juárez, midden in de woestijn! Wegen die in rivieren waren veranderd. Maar om daar nou de afspraak voor af te zeggen…
Tja, er was wel voor vervanging gezorgd, maar het was toch bijzonder teleurstellend, zeker als je bedenkt dat dit gedrag zo symptomatisch is voor de manier waarop de overheid de vrouwen behandelt. Opvallend was dat de vervanger zijn uiterste best deed met te vertellen hoe hoog hij wel in de boom zat bij Justitie. Vreemd is het dan om van je advocate naderhand te horen dat de man niets voorstelde. Helaas, echt serieus worden we gewoon niet genomen.
’s Middags bezochten we het Blijf-van-mijn-lijf-huis. Buiten ziet het gebouw eruit als een gevangenis. Hoge muren met een gevangenisdeur, de omgeving denkt dat de mensen in het huis ernstig psychisch gestoord zijn. De vrouwen mogen dan ook niet naar buiten om bijvoorbeeld te werken. Wel worden hun kinderen naar een nabijgelegen school gebracht. De vrouwen verblijven er in principe niet langer dan drie maanden. In die tijd moeten ze een nieuw evenwicht gevonden hebben, gaan er in therapie en leren weer opnieuw van zichzelf te houden en zichzelf te waarderen. Ze leren naaien of schoonmaken of op de computer werken al naar gelang hun capaciteiten. Dan moeten ze op zoek naar een nieuwe woonruimte en werk om zichzelf en hun kinderen te onderhouden. Want een sociaal vangnet, zoals wij dat hier kennen bestaat absoluut niet. Toen ik aan een van de vrouwen vroeg hoe ze het er vond, vertelde ze dan ook opgetogen aan mij dat ze er nooit meer weg wilde! Een huis met een hoge muur eromheen en tralies voor de ramen… schrijnend!
De laatste dag bezochten we een school waar het poppenkastspel ‘mijn lichaam is van mij’ werd opgevoerd. De eerste school waar we voor stonden bleek de verkeerde. Hup weer een heel eind terug en ja, daar waren we bij de goeie. Twee vrijwilligers en een medewerker van Casa Amiga voerden het stuk op voor een schoolbibliotheek vol kinderen. Prachtig hoe je met zo’n simpel poppenspel respect voor elkaar kunt bijbrengen. Miguel, een klein jongetje leert van zijn oma dat niet iedereen hem hoeft te knuffelen en leert hem te zeggen: Dat vind ik niet prettig, ‘respecta me’ Wil je respect voor me hebben… Dan komt er een oudere tante die hem wil knuffelen. En hij roept: ‘Dat wil ik niet, respecta me.’ Vervolgens een hondje dat natuurlijk niet luistert, maar daarna een geniepige oom, die hem vertelt dat hij snoep in zijn broekzak heeft. En ja hoor, zelfs de oom druipt na verloop van tijd af. Miguel vertelt het aan zijn oma en die is ongelofelijk trots op Miguel.
Daarna leren de kinderen hetzelfde te zeggen. Vervolgens wordt ze bijgebracht dat mensen wel aan hun armen en haren mogen zitten, maar dat er ook privéplekjes zijn, zoals je borsten, billen en genitaliën. Voor de duidelijkheid wordt ze precies geleerd hoe ze een en ander moeten benoemen. Het is prachtig om te zien hoe die kinderen leren met dit soort problemen om te gaan.
Onderweg stopten we bij de acht kruisen, een braakliggend terrein waar in het verleden acht vrouwen vermoord gevonden waren, gedumpt als oud vuil in een greppel. De kruisen zijn het symbool voor de vrouwenmoorden en ik legde bij ieder kruis een roos. Het braakliggende terrein zijn ze gaandeweg aan het volbouwen. Het zal me benieuwen wat er met deze kruisen gaat gebeuren. Zo’n algemeen symbool kan je toch niet zomaar laten verdwijnen!
Terug bij Casa Amiga zat er een jonge vrouw in de wachtruimte, een baby’tje van hooguit twee maanden op schoot. Net een plaatje, en ik vroeg dan ook of ik een foto van haar mocht maken. Ze keek wat verbaasd, maar vond het verder prima. Haar twee andere kinderen kwamen er ook bij. Toen werd ze opgehaald door een agent met een maatschappelijk werkster. Ze groette en liep weg. Haar hele rug zat onder de rode striemen. Ik hoorde van Esther dat ze nu naar het Blijf-van-mijn-lijf-huis werd gebracht. Hoe kan dat nou nog goed komen!
Iemand vroeg me hoe het met de vrouwenmoorden in Nederland gesteld was. Ik keek hem verbaasd aan? Hoe bedoel je? Nou, in Nederland is het drugsgebruik toch getolereerd? Ja, hoezo? Hoe is het dan mogelijk dat daar geen geweld is en geen vrouwenmoorden gepleegd worden!
En hoe leg je dan in een paar woorden uit dat juist rechteloosheid en corruptie de oorzaken zijn.
Uitgeverij Artemis
Het was een enerverende reis, maar ik ben blij dat ik gegaan ben. Ik kijk voldaan terug op de vrouwen die ik in de therapie aan zichzelf had zien werken, evenals de vrouwen in het Blijf-van-mijn-lijf-huis. Het was bovenal bijzonder om te zien hoe Esther Chávez weer opgeknapt rond liep en haar werk weer volledig had opgepakt. Een wondertje!
Het was een mooi initiatief geweest van Netwerk om te gaan. Aanvankelijk moest ik mijn reis zelf betalen, dat was in het begin wel een struikelblok geweest, maar uiteindelijk nam de uitgeverij Artemis deze kosten van me over! Dank daarvoor!
Netwerk interviewt Esther Chávez
Natuurlijk werd haar gevraagd naar de reden van de vrouwenmoorden. En Esther vertelde over de corruptie, de rechteloosheid en de armoede. Daar komt nu als nieuwe factor vanwege de slechte dollarkoers de werkeloosheid bij! 
De mensen verdienen in de maquiladores chronisch te weinig. Ze komen op hoge lonen af, maar uiteindelijk blijken de prijzen in Juárez zo hoog te liggen dat ze tekort komen. Het vrijhandelsverdrag dat Mexico met de VS en Canada heeft afgesloten, de Nafta, brengt voornamelijk ellende voort. Voeg daarbij de criminaliteit die de grensstreek met zich meebrengt en de problemen rond de doorvoer van drugs. Deze feiten gecombineerd met de rechteloosheid, armoede, corruptie en machismo veroorzaakt al dat geweld.
Dat het leger nu de macht overneemt in Juárez, is Esther een doorn in het oog. Soldaten worden in Mexico opgeleid om te doden en dat doen ze hier dus ook, waardoor de sfeer nog meer verslechtert.
Over de vraag of het van belang was dat Arsène bij de procureur generaal op bezoek ging, was ze heel pertinent. Zeker! Dat helpt absoluut. Esther houdt van deze vorm van pressie. Arsène komt helemaal uit Nederland om de procureur te spreken. Internationale druk heeft zeker invloed. Het was nu natuurlijk heel teleurstellend dat de procureur zijn vervanger stuurde, maar die luisterde wel naar haar, naar de vrouwen uit Juárez luisteren ze helemaal niet. Daarom is Arsène zo belangrijk voor de vrouwen hier! Ik ben zo trots op Arsène, ze levert prachtig werk. Een dapper mens, omdat ze vecht voor de rechten van de vrouwen hier!
Gedenkdag 20 september 2008
Een verslag van Marja en Jan Jippe van Herrikhuijzen - Almere
“Sophisticated Lady” was het prachtige nummer dat pianist Joep speelde; een zorgvuldig geselecteerd arrangement, recht het hart in. Dat paste goed op die bijzondere zaterdag in Den Haag. Een dag waarop we gezamenlijk herdachten dat Hester 10 jaar geleden zo wreed om het leven was gebracht.
Het was een prachtige bijeenkomst. Hoewel we veel mensen niet kenden, hadden we toch het gevoel dat we iets met elkaar deelden.
Heerlijk om Arsène weer even te voelen, nu eens niet via de televisie, maar gewoon live. “Een prachtmens ben je, ik ben apetrots op je”, fluisterde ik in haar oor. “Ach joh, tuurlijk”, reageerde ze. Zo is Arsène: eerlijk, lief en altijd zo vol mededogen naar iedereen.
Respect ook voor Roeland, die altijd weer een stapje opzij doet en zijn vrouw alle ruimte geeft: “De schijnwerper is voor Arsène, daar bereikt ze veel mee, dat hoort bij haar.”
Arsène las enkele fragmenten uit haar boek, zus Lon en enkele vriendinnen van Hester lazen gedichten. Adembenemende momenten. Het indringende en toch relaxte verhaal van German. Wat heerlijk dat wij het bijpraten met zijn zus mochten meebeleven. Muisstil was het in de volle zaal. Menigeen pinkte achteloos een traantje weg.
Een droevige en toch ook blije middag. We spraken weer de mensen die we kenden van Tracoulon. Wijn, hapjes en gezelligheid, alles was er.
Hester hebben we nooit persoonlijk gekend. Maar door alle beelden, verhalen en herinneringen die je als vrienden van de stichting met elkaar kon delen, was ze er toch bij.
Hester, sophisticated lady. Want zo was ze, een dochter met het pure van haar moeder en het verfijnde van haar vader, een wereldvrouw!
Boekuitreiking 29 september
Een verslag van Rianne Waterval
Op 29 september is het eerste exemplaar van het boek Noodkreet uit Juárez officieel overhandigd aan Kamervoorzitter Gerdi Verbeet. Deze bijeenkomst werd georganiseerd door uitgeverij Artemis in samenwerking met stichting Hester. Ingrid Meurs, directeur van deze uitgeverij, opende de bijeenkomst. Daarna kwam Arsène aan het woord. Ze gaat in op de nutteloosheid van moord en het probleem van de rechteloosheid in Mexico, Ciudad Juárez. Ze gaf aan dat ze wakker geschud werd in 2004 toen ze samen met haar man de stad Juárez bezocht en inzicht kreeg in de werkelijke situatie daar. De confrontatie met de rechteloosheid was voor haar de reden de stichting Hester op te richten en op die manier de vrouwen in Juárez te helpen. De stap om over deze afgelopen 10 jaar een boek te schrijven was voor haar de ultieme manier om ruchtbaarheid te geven aan dit enorme probleem.
Gerdi Verbeet, voorzitter van de Tweede Kamer en tevens lid van het Comité van Aanbeveling, nam het eerste boek graag in ontvangst. Verbeet voelde zich vanaf het prille begin nauw betrokken bij de stichting Hester, eerst als Kamerlid en later als voorzitter van de Kamer. Ze heeft door de jaren heen alle activiteiten gevolgd en sprak daarover haar bewondering uit. Ook beloofde zij het uitkomen van dit boek te bespreken met de fractievoorzitters van de politieke partijen. Daarnaast moedigde zij Arsène aan om de strijd voor een betere situatie voor de vrouwen in Ciudad Juárez voort te zetten.
Vervolgens kwam de directeur van Amnesty International Nederland, Eduard Nazarski, aan het woord. Hij haalde aan hoe intensief de samenwerking tussen Amnesty en stichting Hester door de jaren heen was geweest. Hij memoreerde aan het Amnesty-jaarverslag van 2003 waarin voor het eerst expliciet aandacht werd besteed aan de wantoestanden in Ciudad Juárez. Door aandacht te vragen voor Hester, het enige Europese slachtoffer in deze regio, werd er in Nederland ook meer bekend over de Mexicaanse vrouwen en meisjes die vermoord zijn. De actie op Pinkpop, waarbij bezoekers zich met foto’s van slachtoffers op de gevoelige plaat konden vastleggen, was hier een goed voorbeeld van. Nazarski sprak eveneens zijn bewondering uit voor de prestatie van Arsène en hij gaf aan dat hij deze vruchtbare samenwerking graag in de toekomst wil voortzetten.
Na deze mooie woorden sloot uitgever Ingrid Meurs het officiële gedeelte van de bijeenkomst af en kon Arsène aan de slag met het signeren van de stapel boeken.
Publiciteit rond Noodkreet uit Juárez
De uitgever Artemis heeft zijn uiterste best gedaan om de boeken op de 19e september, de sterfdag van Hester bij de boekwinkels te krijgen en het is ze gelukt! Ook op de gedenkdag van Hester die op de 20e viel lagen grote stapels boeken klaar. Bij het verschijnen van het boek was de eerste druk al meteen uitverkocht! Dat waren 3.500 exemplaren. Inmiddels is de tweede druk verschenen.
Artemis had ook de pers geïnformeerd, en dat betekende dat vanaf de 19e een soort mediaspektakel begon. Op de 19e werd ik bij Radio 1 geïnterviewd in het programma: Dit is de dag. ’s Avonds was de reportage van Netwerk. Bovendien stond er een paginagroot artikel in het NRC-Next. De 20e kwam een artikel in het AD. Met zo’n grote foto van me dat ik ervan schrok! Het dagblad De Morgen in België had een even groot artikel. De dinsdag erop was ik op tv in Het Elfde Uur, en vervolgens op vrijdag in Hart van Nederland. Ook bij Radio Nederland Wereldomroep werd ik geïnterviewd. In een aantal regionale dagbladen schijnt een artikel gestaan te hebben. Iets gemist? Kijk op de nieuwspagina.
Volgende maand komt er een artikel in de Elegance en in januari in Femme.
Boekpresentaties
Verder zijn er boekpresentaties door het land heen. De toegang is gratis, tenzij anders vermeld. Agenda:
| maandag 27 oktober: | Boekhandel Hollaerts, Ginnekenweg 269/271; 4835 NB Breda ; tel 076-565 70 66, aanvang 20.00 uur toegang € 5,00. |
| dinsdag 28 oktober: | Planteyn boeken, Gasthuisstraat 19, 8331 JM Steenwijk ; tel 0521 51 54 39, aanvang 20.00 uur. |
| donderdag 6 november: | Boekhandel RAP, Reinkenstraat 30, 2517 CV Den Haag ; tel 070 2012005, aanvang 19.30 uur. |
| vrijdag 7 november: | Boekhandel Scheveningen, Keizerstraat 50; 2584 BK Scheveningen tel 070 3229 558, aanvang 19.00 uur. |
| dinsdag 11 november: | Bibliotheek Eindhoven, de Witte dame, Emmasingel 22 5600 AL Eindhoven; 040 260 4 260, aanvang 20.00 uur. |
Casa Amiga: Resultaten mei, juni, juli
In de maanden mei, juni en juli kwamen in het totaal 1.102 kinderen naar de kinderopvang, terwijl hun moeders intussen naar de therapie gingen. Aangezien ook deze kinderen veelal bloot staan aan geweld worden ze op een speciale manier door een pedagoge geobserveerd.
349 kinderen ontvingen individuele therapie van de psychologe. De meerderheid van deze kinderen was seksueel misbruikt. Zowel de psychologe als de pedagoge worden door de stichting Hester betaald.
Na deze therapie zijn de kinderen in staat geweldssituaties te herkennen en te voorkomen dat ze erin verzeild raken.
Casa Amiga heeft speciale spelletjes ontwikkeld bij de kinderopvang om eventueel seksueel misbruik te ontdekken. Daarbij ontwikkelden ze verschillende didactische en therapeutische materialen om hun gevoel van zelfvertrouwen te verhogen.
Vrouwen en kinderen leren bij de individuele therapie op eigen kracht te vertrouwen, te zien wanneer hun emoties bevestigd worden en wanneer ze machteloos zijn, zodat ze de juiste beslissingen kunnen nemen en op die manier waardevolle contacten kunnen opbouwen.
Ze zorgen dat de kinderen hun gevoel leren uiten over de gewelddadige situaties waarin ze zich bevonden, meestal seksueel misbruik. Bovendien leren we ze hoe dit te voorkomen. Uiteindelijk worden ze blootgesteld aan akelige situaties en wordt er gekeken of ze daarna goed met hun emoties omgaan. De ouders worden hierna geholpen bij het verstevigen van de gezinsband.
Nieuwe vrienden van de stichting Hester
Josee van Arcken; Rosalind Post van der Molen, Crosslines Foundation; 
Wiene Höweler; W M Tap; Mieke Pronk, R G J van Scherpenseel; Eleonore Vos; Jaap de Bree; Derk en Anne Landeweer; G E van de Wijck-Knobbe; Marijke van de Woude.
Bedankt voor jullie lieve hulp en bijdrage! Deze lijst loopt van 4 juli tot 4oktober 2008. De complete vriendenlijst vind je op de website www.hester.nu. De maandelijkse incasso’s incasseren we elke maand rond de 25e.
Heb je e-mail en wil je de nieuwsbrief zonder kosten per mail ontvangen? Mail dat dan even naar steun@hester.nu
Namens het bestuur, Arsène van Nierop